شبانه
اگر كه بيهده زيباست شب براي چه زيباست شب
براي كه زيباست شب
شب و رود بي انحناي ستارگان كه سرد مي گذرند
و سوگواران دراز گيسو بر دو جانب رود
يادآورد كدام خاطره را با قصيده ي نفس گير غوكان تعزيتي مي كنند
به هنگامي كه هر سپيده به صداي هم آواز دوازده گلوله سوراخ مي شود
اگر كه بيهده زيباست شب براي چه زيباست شب
